گل به خودی

انقلابی شدن ای دوست به گفتار که نیست
یا که با زور و کتک کاری و اصرار كه نيست

بس کن این شیوه ی تفتیش عقاید را باز
هر که مثل تو نشد مستحق دار که نیست

هي نكش ناخن خود را به تن زخمي دوست
درنياور تو صداي همه را، تار كه نيست!!

میکروفون دیدی اگر، فحش نده جانِ پدر
اين زبان است عزيزم، بخدا مار كه نيست

هرکه شد منتقدت، ضد ولایت خواندیش
آنکه همفکر نشد باتو، خطاکار که نیست

غیر تو، باقی افراد هم آدم هستند
مملکت ارث پدر مادر سرکار که نیست

بس که پر می شود از پول، لباس بعضی
گنج‌دانی است گمانم، کت و شلوار که نیست

کاخ سلطانی تو برده ز سر هوش مرا
منبر زهد، فقط مختصِ اغیار که نیست

من به مستاجری و دربدری خو کردم
تو به ویلا و به ژیلا و ... سزاوار که نیست!

ظاهر خوب و متین نیز مهم است ولی
هر که وا شدیقه اش، مستحق نار که نیست

قدر ده نسل خود از سفره ی ملت بردی
به تو این مملکت اینقدر بدهکار که نیست!

بسته ای دل به نظر سنجی و غافل شده ای
واقعیت دوسه تا خط و نمودار که نیست

کشته ما را کشش مد ولاالضالین ات
در نماز علما این همه اطوار که نیست!

گاه گاهی برس ای دوست به کار مردم
جای تفریح و تلگرام، سرِ کار که نیست

جای مهری که به پیشانی ‌تان حک شده است
بی‌گمان در اثر سجده بسیار که نیست!!

به ریاست که رسیدی همه را بَرده نبین
این اداره است، حرم خانه و دربار که نیست!

(اين كه بايد برود! آن يكي اما نرود!)
اين همه خبط نكن، دوره ي قاجار كه نيست

نقد خوبست كه گاهي به خودي ها بزند
نقد ما مختص اين دولت كم كار كه نيست

دوست بودیم و شدیم آینه ی چهره ی دوست
ورنه این نقد صمیمانه به اجبار که نیست

رهرو آن نیست که عکس شهدا راه رود
جایگاه شهدا سینه ی دیوار که نیست!

بداهه سرایان:
علی سلیمیان
سیدمحمد حسینی
زهرا فرقاني
ناهید رفیعی
یاسر پناهی ‌فکور
قاسم احمدی
محمدرضا شکیبایی‌زارع
امیر معظمی
سیدمحمد صفایی ‌نویسی
سجاد ابراهیمی
زهرا آراسته‌نيا
ملیحه خوشحال

:large_orange_diamond:...وطنز...

موضوعات مرتبط: شعر شعر روز زن...