شعر روز زن

طبیب خانه ای وقتی مریضم
ندارم تحفه ای پایت بریزم
به هنگام فداکاری و ایثار
تویی استاده و من سینه خیزم
لطافت را به اوج خود رساندی
ببخشایم کمی گر تند و تیزم
کجا پرچانگی کردی, که گفته؟
منم که بیش از حد گوش تیزم
شلخته هستم , از این عذرخواهم
از این شنبه بدان دیگر تمیزم
و یا حداقل جوراب ها را
نیندازم دگر بر روی میزم
فدای نغمه ی جیغ بنفشت
که با رعشه نموده هیدرولیزم
به سوی رشد هر دم در تلاشم
ترشح کن محبت,هیپوفیزم
ز افعال بدم العفو العفو
خودم هم از صفاتم در گریزم
مدال عشق را بر سینه داری
خودم جانا برایت سینه ریزم
نگاهم چونکه در انظار گردد
نگو که قصد بد دارم و هیزم
ز کار خانه داری خسته هستی
برایت من بدنبال کنیزم
بماند,الغرض خواهم بگویم
مبارک باد روزت ای عزیزم

⭕️ااااا⭕️
یاسر پناهی فکور | طنزیم | @tanzym

شعر روز زن...